জিলিকা পাখিৰে অ সোণ। জ্যোতিপ্ৰসাদ

বিষয়বস্তু (Thematic Analysis)

এই কবিতাৰ মূল বিষয়বস্তু হৈছে প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য্য আৰু চৰাইৰ মৰম। কবিয়ে চৰাইৰ জিলিকা পাখি আৰু ৰঙা সেউজীয়া তৰাৰ সৌন্দৰ্য্যৰ কথা বৰ্ণনা কৰিছে। চৰাইৰ মৰমত কবিয়ে নিজৰ মুগ্ধতাৰ কথা প্ৰকাশ কৰিছে।

শৈলী (Stylistic Analysis)

কবিতাটোত সৰল আৰু মধুৰ ভাষাৰ ব্যৱহাৰ হৈছে। কবিয়ে সৰল ভাষাৰে গভীৰ ভাব প্ৰকাশ কৰিছে। কবিতাৰ ছন্দ আৰু তাল মধুৰ। কবিতাৰ শৈলীত সৰলতা আৰু সৌন্দৰ্য্যৰ মিশ্ৰণ দেখা যায়।

সাহিত্যিক কৌশল (Literary Devices)

1. উপমা (Simile): “জিলিকা পাখিৰে” – পাখিক জিলিকাৰ সৈতে তুলনা কৰা হৈছে।
2. প্ৰতীক (Symbolism): “ৰঙা সেউজীয়া ত’ৰা” – তৰাক সৌন্দৰ্য্যৰ প্ৰতীক হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে।
3. প্ৰশ্ন (Rhetorical Question): “তোৰ মৰমতে মৰো” – এই প্ৰশ্নৰ জৰিয়তে কবিয়ে চৰাইৰ মৰমৰ গভীৰতা প্ৰকাশ কৰিছে।

কল্পচিত্র (Imagery)

কবিতাত কল্পচিত্রৰ ব্যৱহাৰ খুবেই সুন্দৰ। “জিলিকা পাখিৰে”, “ৰঙা সেউজীয়া ত’ৰা”, “জুৰিটিৰ পাৰতে নাছে ঠেও ধৰি” আদি শব্দবোৰে পাঠকৰ মনত সুন্দৰ দৃশ্যৰ সৃষ্টি কৰে। এই কল্পচিত্রবোৰে কবিতাৰ সৌন্দৰ্য্য আৰু গভীৰতা বৃদ্ধি কৰিছে।