ফুলৰ পাহিত কোনে। জ্যোতিপ্ৰসাদ

বিষয়বস্তু (Thematic Analysis)

এই কবিতাৰ মূল বিষয়বস্তু হৈছে প্ৰকৃতি আৰু অনুভূতি। কবিয়ে ফুলৰ পাহিত চকুৰ পানীৰ কথা কৈছে। পুৱাৰ পোহৰে সেই চকুৰ পানী চুমা খায়। বেলিৰ মৰম আৰু বেজাৰৰ সংযোগ দেখুৱাইছে। কবিতাত পৃথিৱী ধুনীয়া কৰাৰ কথা প্ৰকাশ পাইছে।

শৈলী (Stylistic Analysis)

এই কবিতাৰ শৈলী খুব সহজ আৰু মধুৰ। কবিয়ে সাধাৰণ ভাষা ব্যৱহাৰ কৰিছে। কবিতাৰ শৈলীত প্ৰকৃতি আৰু অনুভূতিৰ সৌন্দৰ্য্য আছে। কবিয়ে সৰল ভাষাৰে গভীৰ অনুভূতি প্ৰকাশ কৰিছে।

সাহিত্যিক কৌশল (Literary Devices)

এই কবিতাত কেইবাটাও সাহিত্যিক কৌশল ব্যৱহাৰ হৈছে:

1. উপমা (Simile): “বেজাৰৰ সোণতে মৰম মুকুতাইয়ে” – এই বাক্যত উপমা ব্যৱহাৰ হৈছে।
2. চিত্রকল্প (Imagery): “চকুলো টুপিতে পোহৰে উমলি” – এই বাক্যত চিত্রকল্পৰ ব্যৱহাৰ হৈছে।
3. প্ৰতীক (Symbolism): চকুৰ পানী আৰু পোহৰৰ প্রতীকী ব্যৱহাৰ হৈছে। চকুৰ পানী মানে দুখ আৰু পোহৰ মানে আশাৰ পোহৰ।

কল্পচিত্র (Imagery)

এই কবিতাত কল্পচিত্রৰ ব্যৱহাৰ খুব সুন্দৰ। কবিয়ে চকুৰ পানী, পোহৰ আৰু বেলিৰ কল্পচিত্রৰ মাধ্যমেৰে অনুভূতিৰ সৌন্দৰ্য্য দেখুৱাইছে। “চকুলো টুপিতে পোহৰে উমলি” – এই বাক্যত পোহৰৰ কল্পচিত্র আছে। এই কল্পচিত্রে কবিতাৰ সৌন্দৰ্য্য বৃদ্ধি কৰিছে। 0 0 0