আপুনি যদি ‘জ্যোতি প্ৰসাদ আগৰৱালাৰ‘ কবিতাটো / গীতটো বিচাৰি আছে আৰু ইয়াৰ বিষয়ে বিশদভাবে জানিব বিচাৰিছে, তেন্তে এই নিবন্ধখন আপোনাৰ বাবে। এই নিবন্ধখন ছাত্ৰ-ছাত্ৰী তথা সাধাৰণ পাঠকসমাজে সহজতে আয়ত্ব কৰিব পৰাকৈ অতি সৰল আৰু উজু ভাষাত লিখা হৈছে।
Table of Contents
হে মোৰ সকলো শত্ৰু
—জ্যোতিপ্ৰসাদ
হে মোৰ সকলো শত্ৰু
তোক নমস্কাৰ
তোক বন্ধু ৰূপেহে চাওঁ
তোৰ সতে মোৰ সংঘাত লাগি
মোৰ জীৱনত ধুনীয়া প্ৰকাশ পাওঁ।
মোৰ প্ৰতিভাৰ নুফুলা ফুলৰ
শতপাহি বিকশাওঁ।
তোক বন্ধু ৰূপেহে চাওঁ
প্ৰতি সংঘাতে নতুন শক্তি পাওঁ।
তোৰ সতে মোৰ সংঘাত লাগি
কণ্ঠত জাগে অভিনৱ ওঙ্কাৰ–
তোৰ সতে মোৰ সংঘাত লাগি
মোৰ গানৰ সুৰৰ
নৱতম ঝংকাৰ
হে শত্ৰু নমস্কাৰ।
নিজৰাৰ দৰে মোৰ জীৱনে অগ্নি মনে
তোৰ বাধাৰ শিলত আঘাত কৰি
উফৰি উফৰি পৰি
শুভ ফেনিল পেখম মেলি
ফটন্ত মোৰ প্ৰাণ উজলাই
গন্ধ-গানৰ ঢৌ তুলি যায়
নিতৌ নতুন ৰূপ ধৰি। 0 0 0
হে মোৰ সকলো শত্ৰু: বিশ্লেষণ
বিষয়বস্তু (Thematic Analysis)
এই কবিতাৰ বিষয়বস্তু হল সংঘাত আৰু প্ৰতিকূলতাৰ মাজত নিজক উন্নত কৰি তোলা। কবিয়ে শত্ৰুক বন্ধু ৰূপে চাবলৈ শিকাইছে, কাৰণ সংঘাতে মানুহৰ জীৱনত নতুন শক্তি, নতুন সম্ভাৱনা আনিব পাৰে। কবিয়ে যুদ্ধ আৰু সংঘাতৰ মাজত নিজৰ প্ৰতিভা আৰু সম্ভাৱনা বিকাশ কৰাৰ কথা কয়। এই কবিতা প্ৰতিপক্ষক স্বীকাৰ কৰি সেইবোৰৰ পৰা শিক্ষা লোৱাৰ এক প্ৰকৃত উদাহৰণ।
শৈলী (Stylistic Analysis)
এই কবিতাৰ শৈলী সৰল আৰু গভীৰ অৰ্থবহ। কবিয়ে নিজকে শক্তিশালী কৰা আৰু প্ৰতিবন্ধকক বন্ধু ৰূপে চোৱাৰ আহ্বান জনাইছে। ‘নমস্কাৰ’, ‘সংঘাত’, ‘সুৰৰ ঝংকাৰ’ আদি শব্দবোৰে গভীৰ চিন্তা আৰু অনুভৱৰ সূচনা কৰে। প্ৰতিটো স্তৱকই কবিৰ ভিতৰতে নতুন শক্তি জাগ্ৰত কৰাৰ কথা কয়। কবিয়ে ইয়াৰ দ্বাৰা এক উৎসাহমূলক বাণী প্ৰচাৰ কৰিছে।
সাহিত্যিক কৌশল (Literary Devices)
পুনৰাবৃত্তি (Repetition): ‘তোৰ সতে মোৰ সংঘাত লাগি’, ‘তোক বন্ধু ৰূপেহে চাওঁ’ বুলিৰ পুনৰাবৃত্তি কবিতাটোক ছন্দময় আৰু উদ্দীপনামূলক কৰি তুলিছে। এই পুনৰাবৃত্তিয়ে যুঁজ আৰু আত্মশক্তিৰ ওপৰত অধিক গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে।
ৰূপক (Metaphor): কবিয়ে শত্ৰুক বন্ধু ৰূপে দৰ্শাইছে। ‘শত্ৰু’ শব্দটোৰ ব্যৱহাৰে সংঘাত আৰু প্ৰতিবন্ধকতাক এক প্ৰেৰণাৰ উৎস হিচাপে দেখুৱাইছে। কবিয়ে বাধাক শিলৰ সৈতে তুলনা কৰিছে, আৰু সেই শিলত আঘাত খাই নিজৰ জীৱন উজলাই উঠা বুলিও কৈছে।
কল্পচিত্র (Imagery): ‘প্ৰাণ উজলাই’, ‘গন্ধ-গানৰ ঢৌ’ আদি ৰূপকল্পই জীৱনৰ সৌন্দৰ্য আৰু সৃজনশীলতাৰ ছবি দেখুৱাইছে। কবিয়ে নিজক মুক্ত, স্বাধীন, আৰু এক ফটন্ত ফুলৰ ৰূপত কল্পনা কৰিছে, যি প্ৰতিদিনে নতুন ৰূপ লৈ বিকশিত হয়।
উপসংহাৰ (Conclusion)
এই কবিতাৰ মূল শিক্ষা হৈছে সংঘাতক ভয় নকৰা আৰু প্ৰতিবন্ধকতাক এক প্ৰেৰণা হিচাপে গ্ৰহণ কৰা। কবিয়ে শত্ৰুক বন্ধু ৰূপে দৰ্শাই, তেওঁলোকৰ মাজত থকা সংঘাতক জীৱনৰ অগ্ৰগতিৰ এক গুরুত্বপূর্ণ অংশ বুলি দেখুৱাইছে। শৈলী, সাহিত্যিক কৌশল আৰু কল্পচিত্রৰ ব্যৱহাৰে কবিতাটোক মধুৰ আৰু গভীৰ কৰি তুলিছে। 0 0 0
বিঃ দ্রঃ জ্যোতি প্ৰসাদ আগৰৱালাৰ ‘হে মোৰ সকলো শত্ৰু তোক নমস্কাৰ | Hey Mur Sokalo Shatru‘ শিৰোনামৰ গীতটি ৰাব্বি মছৰুৰ সম্পাদিত ‘প্রতিনিধিত্বশীল জ্যোতি গীত’ গ্রন্থৰ পৰা লোৱা হৈছে।
You May Like:
অতিৰিক্ত অনুসন্ধান:
