অমানিশা সাৰে আছে – হৃদয়ৰ যন্ত্ৰণা, স্মৃতিৰ বেদনা আৰু প্ৰকৃতিৰ সেউজীয়া চিত্ৰণে মিলি সৃষ্টি কৰা এক মনোমোহা অসমীয়াৰ কবিতা।
অমানিশা সাৰে আছে – জুবিন গাৰ্গ
অমানিশা সাৰে আছে,
আৰু সাৰে আছো মই…..
অমানিশা সাৰে আছে,
আৰু সাৰে আছো মই…..
এটি ছগা উৰি আছে,
কেনি জ্বলিছে হৃদয়…..
অমানিশা সাৰে আছে,
আৰু সাৰে আছো মই…..
এটি ছগা উৰি আছে,
কেনি জ্বলিছে হৃদয়…..
নাই শেৱালী নাই,
বকুলেও ঋতুলে আছে যে ৰৈ,
খুলি খুলি পাহি সৰা,
স্মৃতিয়ে মাঁথো যাতনা বিলায়,
অমানিশা সাৰে আছে,
আৰু সাৰে আছো মই…..
এটি ছগা উৰি আছে,
কেনি জ্বলিছে হৃদয়…..
দূৰ পোহৰ, দূৰ প্ৰহৰ,
দূৰ তৰাৰো চহৰ,
দেহ নিঠৰ, মন যঁথৰ,
দিশহাৰা হ’ল চবৰ,
দূৰ পোহৰ, দূৰ প্ৰহৰ,
দূৰ তৰাৰো চহৰ,
দেহ নিঠৰ, মন যঁথৰ,
দিশহাৰা হ’ল চবৰ,
চাই ছবিকে হায়,
কৰিছো নেদেখা জনক দোহাই,
গলি গলি নদী হোৱা,
চকুলোৱে যাতে সাগৰ তিয়ায়,
অমানিশা সাৰে আছে,
আৰু সাৰে আছো মই,
অমানিশা সাৰে আছে,
আৰু সাৰে আছো মই…..
এটি ছগা উৰি আছে,
কেনি জ্বলিছে হৃদয়…..
নাই শেৱালী নাই,
বকুলেও ঋতুলে আছে যে ৰৈ,
খুলি খুলি পাহি সৰা,
স্মৃতিয়ে মাঁথো যাতনা বিলায়,
অমানিশা সাৰে আছে,
আৰু সাৰে আছো মই…..
অমানিশা সাৰে আছে,
আৰু সাৰে আছো মই…..
হাঁহি-সাঁথৰ, চকু-বাখৰ,
চুমি বুকু হ’ল পাথৰ,
মিঠা মাতৰ মিঠা আদৰ,
মিঠা আঘাত হ’ল প্ৰাণৰ,
নীনাদেৰে আৱাহনী বিয়পাই,
কঁপি কঁপি কান্দি উঠা কলিজাই,
আজি পৃথিৱী কঁপায়…..
পৃথিৱী কঁপায়…..
পৃথিৱী কঁপায়….. 0 0 0
অমানিশা সাৰে আছে: সমালোচনা
“অমানিশা সাৰে আছে” কবিতাখন এক গভীৰ অনুভূতিৰ প্ৰকাশ। কবিতাটোৰ প্ৰধান বৈশিষ্ট্য হৈছে মানৱ হৃদয়ৰ যন্ত্ৰণা, স্মৃতি, আৰু মনৰ দিশহাৰাৰ প্ৰতিফলন। কবিয়ে সহজ ভাষাত কিন্তু শক্তিশালী ভাব প্ৰকাশ কৰিছে, য’ত প্ৰকৃতি, সময়, আৰু অন্তৰদৃষ্টি একেলগে মিলিছে।
কবিতাৰ আৰম্ভণিতে, “অমানিশা সাৰে আছে, আৰু সাৰে আছো মই” বুলি পুনৰাবৃত্তি হৈছে। এই পুনৰাবৃত্তিয়ে পাঠকৰ মনত এক সুৰ আৰু আবেগৰ ঢৌ সৃষ্ট কৰে। কবিয়ে ছগা উৰি যোৱা, হৃদয়ৰ জ্বলা, স্মৃতিৰ যন্ত্রণাৰ দ্বাৰা মানৱ অনুভূতিক অতি প্ৰাঞ্জলভাবে প্ৰদৰ্শন কৰিছে।
প্ৰকৃতিৰ চিত্ৰণ, যেনে শেৱালী, বকুল, নদী, দূৰ পোহৰ, দূৰ প্ৰহৰ, কবিতাত এক স্বচ্ছন্দ আৰু নরম আভাস দিয়ে। এই প্ৰকৃতিৰ প্ৰতিচ্ছবিয়ে কবিতাৰ মানৱিক ভাবৰ সৈতে মিলি পাঠকক গভীৰ ভাবৰ মাজত লৈ যায়।
কবিতাত আবেগৰ তীব্ৰতা আৰু ভাৱনাৰ উত্থান-পতন স্পষ্ট। হাঁহি-সাঁথৰ, চকু-বাখৰ, চুমি বুকু হ’ল পাথৰ, মিঠা আদৰ আৰু মিঠা আঘাত — এই সকলো প্ৰতিক্ৰিয়াই মানুহৰ অন্তৰদৃষ্টি আৰু হৃদয়ৰ যন্ত্ৰণাৰ এক জীৱন্ত প্ৰতিচ্ছবি দাঙি ধৰে।
ছন্দ আৰু ধ্বনিৰ দিশৰ পৰা, কবিতাখনে এক গীতিময় আৰু মনোমোহা প্ৰভাৱ সৃষ্টি কৰিছে। পুনৰাবৃত্তি আৰু ছন্দময় শব্দ ব্যৱহাৰে পাঠকৰ মনে এক ৰিদমিক অনুভূতি দান কৰিছে।
সাৰাংশ:
“অমানিশা সাৰে আছে” কবিতাখনে হৃদয়ৰ যন্ত্ৰণা, স্মৃতিৰ বেদনা, আৰু প্ৰকৃতিৰ চিত্ৰণ একেলগে মিলাই এক গভীৰ আৰু শক্তিশালী প্ৰভাৱ সৃষ্টি কৰিছে। সৰল ভাষা, ছন্দময়তা, আৰু আবেগৰ গভীৰতা কবিতাটোক বিশেষ মনোমোহা কৰি তুলিছে।
